che vuoi – kurtay academics

Bizim üzerinde çalışacağımız asıl eksen, bu ortadaki iki “normal” arasındaki çatışma eksenidir [y ekseni]. Meselemiz, ortadaki bu iki kampın her ikisinin de kendi tarafındaki aşırı versiyonunu görmezden gelerek bununla hesaplaşmaktan yan çizmesidir. Ilımlı-muhafazakar müslümanlar müslümanlığın IŞİD-Boko Haram tipi baskıcı barbar versiyonunu görmezden gelir, benzer şekilde kadın ve gey haklarının “açık fikirli” savunucuları da LGBT+’nın maskaralıklarını görmezden gelir. Ortadaki bu her iki kamp da, kendi taraflarından üreyen bu aşırı uçların kendi [dünya kurgularında, kuramlarında] çözümsüz bıraktıkları noktalardan üreyen arızalar olduğunu tartışmak istemezler.

Continue reading “Cinselliğin Politikası (olmaz) – Bölüm 4 – Prof Slavoj Žižek”

The opposition between the sexual politics (“biopolitics” in Foucaultian terms) of religious fundamentalism (whose extreme cases are ISIS and Boko Haram) and the radicalism of LGBT+ forms an axis of excesses from which one should distinguish another axis [axis-y], the one of the opposition between the two “normal” (and much more predominant) stances, the “normal” conservative family ideology which is ready to deplore the extremist excesses [the red curve], and the “normal” stance of liberal permissiveness which supports feminism and gay rights but prefers to mockingly dismiss the excesses of LGBT+ [the blue curve].

The basic axis is this one [y]. And each of its two opposed poles [the closer peaks to y-axis of both red and blue curves] tends to dismiss its radicalized version (Muslim-style extreme subordination of women is rejected by moderate-conservative Muslims; the excessive measures advocated by LGBT+ are also rejected by the mainstream advocates of women’s rights and of gay rights). Each side rejects such extremes as its own pathological outgrowth, as something belonging to those who have lost the proper human measure.

Continue reading “Sexual is (not) Political – Part 4 – Prof Slavoj Žižek”